23.05.07 - Frosnar öldur

       Vinir okkar upplifðu magnaða náttúru á þriðjudag þegar leið lá áfram í gegnum hinn feiknalega skriðjökul. Risastórar ísöldur og ásar einkenndu landslagið, ægifögur sjón en afar þreytandi að glíma við á gönguskíðum. Umhverfið minnti hreinlega á frosinn stórsjó og hópurinn þurfti að taka á honum stóra sínum í gegnum þetta seinfarna völundarhús. Færið var mjög gott og veðrið lék við hvern sinn fingur, -3°C, glampandi sól og nýfallinn snjór og að lokum hafðist þetta allt saman. Dagsverkið reyndist 11-12 km og það má segja að þreyttir göngugarpar hafi verið fegnir að skríða í tjöld að kveldi. Á miðvikudagsmorgun voru 27 km eftir að hundabúðum og ákveðið að stefna á að ná þangað í lok dagsins. En þar sem leiðin liggur áfram upp í móti og færið verður lausara í sér eftir því sem ofar dregur, er ekki víst að takmarkinu verði náð á einum degi. Greinilegt er samt að ekki vantar metnað og kraft í hópinn og fréttir herma að létt sé yfir görpunum í stritinu. 

 

23.05.07 - Skilaboð frá Dog Camp

        Ingrid, aðstoðarmaður leiðangursins sem sér um hundana, hefur nú beðið ein uppi á jöklinum síðan á laugardagsmorgun. Hún og Christian Eide leiðangursstjóri leiddu annan hóp yfir jökulinn frá austri til vesturs og þar sem hundarnir mega ekki koma niður á vesturströndina fór Christian einn með fyrri hópinn til byggða og tók síðan á móti Mörtu og félögum meðan Ingrid beið á jöklinum. Ingrid skrifar í gærkvöldi að hún hafi fengið þau skilaboð að hópurinn sé væntanlegur í hundabúðirnar að kvöldi miðvikudags. Hún er farin að hlakka til að fá þau til sín því það er víst orðið heldur einmanlegt í fásinninu. Veðrið þessa daga hefur verið ágætt að sunnudeginum undanskildum þegar hvessti það mikið að það hrikti í tjaldinu sem hvarf nánast í blautan snjóskafl. Þegar hún var að fóðra hundana í rokinu vildi ekki betur til en svo að einhver keðja brast og hundarnir ruku saman í slag. Það var ekki auðvelt verk fyrir Ingrid að losa 18 hunda í sundur en það hafðist að lokum. Ingrid segist hafa þurft að laga hundabúðirnar með skóflu eftir lætin og þegar skóflan síðan brotnaði var henni allri lokið. En nú gengur allt prýðilega á ný og hún lætur tímann líða við lestur, svefn og viðgerðir á sleðum og öðrum útbúnaði. Lítill fugl sem hún kallar Fredrik hefur verið á vappi í kringum hana og þegið matarleifar. Gaman að vita hvort hann ákveði að fylgja þeim áfram inn á jökulinn.

21.05.07 - 22.05.07 – Gangan hafin!

       Hópurinn stritaði upp og niður, fram og til baka í úfnum skriðjöklinum og lagði fjóra km að baki að kvöldi mánudags. Færi var betra en við mátti búast þar sem 10 cm af nýföllnum snjó auðveldaði þeim að ná festu á ísnum. Marta og félagar voru hæstánægð með dagsverkið, allt hafði virkað sem skyldi og gengið vel. Þar sem veðrið var kalt og stillt var ákveðið að hópurinn fengi lengri nætursvefn en áætlað var þar sem ekki var hætta á leysingum í kuldanum. Þegar bráðnun er mikil er meiri hreyfing á jöklinum og yfirferð erfiðari. Veðrið á þriðjudagsmorgun lofaði góðu og framundan áreiðanlega erfið dagsferð upp jökulinn. Þrír fyrstu dagarnir verða án efa með þeim erfiðustu þar sem gangan gegnum sprungusvæði og upp í móti reynir á. Hópurinn dregur búnaðinn sinn sjálfur fyrstu dagana eða þar til þau koma upp í hundabúðirnar og þá taka hundarnir við því erfiði.

 Skriðjökull þræddur:

Árfarvegur eftir leysingar: